در حالی که کمتر از یک روز به انتخاب مرد سال فوتبال جهان در سال 2015 باقی مانده است، قصد داریم به طور مختصر به بررسی عملکرد بازیکنان مطرح بزرگ دنیا که موفق به کسب این عنوان شده اند بپردازیم.
از لوتار ماتئوس شروع می کنیم که در سال 92 توانست عنوان مرد سال فوتبال جهان دریافت کند. همانطور که می دانید فیفا از سال 92 مستقیما مبادرت به اهدای جایزه مرد سال فوتبال جهان پرداخت و تا سال 2010 این عنوان و توپ طلا دو جایزه مجزا بودند؛ اما از سال 2010 به بعد فیفا و فرانس فوتبال این جایزه را به یک نفر اهدا کرده اند.
ماتئوس در سال 91 با تیم اینتر میلان موفق شد به قهرمانی در جام یوفا برسد و یک سال قبل از آن توانسته در ترکیب تیم ملی آلمان در ورزشگاه المپیک رم جام جهانی را بالای سر برد. او در جریان موفقیت اینتر نقش مهمی را ایفا کرد و در جریان بدست آوردن عنوان اروپایی نراتزوری از مؤثر ترین بازیکنان محسوب می شود. جالب اینجاست که ماتئوس اولین و آخرین بازیکن آلمانی بوده است که توانسته این عنوان را بدست بیاورد! اما توپ طلای سال 92 به مارکو فان باستن هلندی رسید، بازیکنی برای سومین بار این جایزه را دریافت می کرد اما هرگز موفق به کسب عنوان مرد سال فوتبال جهان نشد. رقابت یک میلانی و یک اینتری برای کسب این جوایز در نوع خود جالب توجه بود. در آن سال ها آث میلان با مثلث هلندی آتشین خود تمام عناوین کوچک و بزرگ قاره را درو می کرد و اینتر هم با بازیکنان آلمانی خود بزرگ ترین رقیب روسونری محسوب می شد.
در سال 1993 روبرتو باجو بازیکن افسانه ای یوونتوس و تیم ملی ایتالیا موفق به کسب این عنوان شد. در خشش دم اسبی آسمانی در بازی نهایی جام یوفا سال 92 برابر بورسیا دورتموند آن هم در مجموع دو بازی توپ طلای سال 93 را برای او به ارمغان آورد.
باجو می توانست دومین عنوان پیاپی خود را نیز در سال 94 کسب کند، اما ضربه بی دقت او در ضیافت پنالتی های فینال جام جهان 94 وی را از این عنوان محروم کرد.
در سال 94 این روماریو بود که توانست مرد سال فوتبال جهان شود. پسر طلایی فوتبال برزیل در ترکیب سلسائو به رهبری کارلوس آلبرتو پریرا، با بازی های خوب خود نظر همه را جلب کرد.
اما توپ طلای سال 94 به هریستو استوویچکوف بلغاری رسید که با شش گل زده بهترین گلزن جام جهانی 94 شد. هم روماریو و هم استوویچکوف بعد از جام جهانی راهی بارسلونا شدند و پیراهن تیم محبوب کاتالان را بر تن کردند.
در سال 95، ژرژ وه آ، بازیکن لیبریایی آث میلان هر دو جایزه را از آن خود کرد. وه آ در ترکیب روسونری فصلی فوق العاده را پشت سر گذاشت و همانقدر که زود چهره شد و به بلندترین قله فوتبال جهان (به لحاظ انفرادی) رسید، خیلی زود هم اشباع شد و نتوانست به درخشش خود ادامه دهد. بازیکن سیه چرده میلان در سال های اخیر بیشتر به فعالیت سیاسی پرداخته است.
سال های 96 و 97 را باید سال های لوئیز نازاریا دلیما نامید. رونالدوی برزیلی در ترکیب بارسلونا در دو سال پیاپی موفق شد مرد سال فوتبال جهان شود. البته توپ طلای فرانس فوتبال به ماتیاس سامر بازیکن تأثیر گذار آلمانی ها در یورو 96 رسید، همان سالی که منشاف جام ملت های اروپا را با قهرمانی پشت سر نهاد.
اما رونالدو هر دو جایزه را در سال 97 بدست آورد و جای هیچ شک و شبهه ای باقی نگذاشت.
بسیاری مریخی فوتبال را شایسته کسب این عنوان حتی در سال 98 می دانستند، اما فوتبالیست تکرار نشدنی فوتبال جهان این عنوان را از رونالدو پس گرفت.
زین الدین زیدان فرانسوی، مردی که در فینال جام جهانی 98 دوبار با ضربه سر دروازه تافارل برزیلی را باز کرد و سهم عمده ای در قهرمانی این تیم در کشور خود داشت، اولین عنوان مرد سال فوتبال جهان و اولین توپ طلای خود را زمانی که پیراهن راه راه یووه را بر تن داشت دریافت کرد.
1999، ریوالدو جهان فوتبال را به تسخیر خود درآورد. پسرک بستنی فروش سواحل ریو، در این سال هر دو جایزه را به خود اختصاص داد و بر بام فوتبال جهان ایستاد.
ریوالدو در آن سال ها بازیگردان اصلی بارسلونا بود و در دوره ای که کاتالانی ها قدرت فعلی را نداشتند، یکی از عوامل فوتبال زیبای بلوگرانا بود.
در سال 2000 باز هم این زین الدین زیدان بود که بهترین بازیکن جهان شد. نمایش خیره کننده زیزو در یورو 2000 که با قهرمانی خروس ها همراه شد، عامل اصلی این انتخاب بود. زیدان در زمان دریافت این جایزه هنوز بازیکن یوونتوس بود. نکته جالب سال 2000 رسیدن توپ طلا به لوئیز فیگوی پرتغالی است. در آن سال رئالی ها جوایز فیفا را شخم زدند و چیزی برای کسی باقی نگذاشتند!
سال 2000، .برای لوئیز فیگوی پرتغالی سالی توأم با دشنام و موفقیت بود! در سالی که کاپیتان پرتغالی بارسلونا، نیوکمپ را به مقصد سانتیاگو برنابئو ترک کرد، علیرغم موفقیت هایی که با رئال مادرید بدست آورد، مورد هجمه طرفداران متعصب بارسلونا نیز قرار گرفت، اما در نهایت این فیگوی پرتغالی بود که توانست توپ طلا را بدست بیاورد.
وی همچنین توانست در سال 2001 عنوان مرد سال فوتبال جهان را به خود اختصاص دهد. قهرمانی با رئال در لیگ قهرمانان اروپا یکی از دلایل دریافت این جایزه بود. البته این بار که فیگو توسط فیفا به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شد، فرانس فوتبال تشخیص داد مایکل اوون انگلیسی برای دریافت توپ طلا از او شایسته تر است!
رونالدو سومین توپ طلای خود را در سال 2002 به کلکسیون افتخارات خود اضافه کرد. آقای گلی جام جهانی کره و ژاپن و همچنین بازی های عالی در ترکیب اینترمیلان ایتالیا او را به سومین افتخار انفرادی اش رساند. رونالدو رد این سال اینتر را به مقصد رئال مادرید ترک کرد تا کهکشان مادرید ستاره گم شده خود را پیدا کند!
شاید خیلی ها ندود یوونتوسی را به عنوان بهترین بازیکن جهان در سال 2003 قبول داشتند، حتی فرانس فوتبال توپ طلا را به این بازیکن فوق العاده اهدا کرد، اما باز هم زیدان توانست بهترین بازیکن سال شود. سومین عنوان زیزو در حالی به وی اهدا شد که خیلی ها اعتقاد داشتند بازیکن دیگری جز او باید این جایزه را دریافت می کرد، چرا که وی با رئال مادرید به دستاورد خاصی نرسیده بود و تورنمنت ملی خاصی هم رد آن سال برگزار نشده بود که او در آن بدرخشد.
2004 و 2005 سال های فراموش نشدنی رونالدینیو هستند. سال هایی که بازیکن خنده روی سلسائو دو عنوان و جایزه متوالی را از آن خود کرد و مرد خوش تکنیک نیوکمپ را در تاریخ ماندگار کرد. البته توپ طلای سال 2004 به آندری شوچنکوی اوکراینی رسید، آن هم به خاطر گلزنی های این بازیکن برای یکی از بهترین میلان های تاریخ؛ اما بازی های بی نظیر رونالدنیو برای بارسلونا و ارائه فوتبالی تماشاگر پسند از این بازیکن، باعث شد فیفا و فرانس فوتبال در این سال 2005 چاره ای جز اینکه دو جایزه خود را به طور مشترک به بهترین بازیکن جام جهانی 2002 تقدیم کنند نداشتند.
یک ایتالیایی دیگر در سال 2006 توپ طلا را کسب کرد. اما این ایتالیایی بر خلاف تمام این سال ها مهاجم و هافبک نبود، او یک مدافع بود،مدافعی به نام فابیو کاناوارو؛ کاناوارو با بازوبند کاپیتانی آتزوری جام جهانی 2006 آلمان را برای چهارمین بار برای کشور چکمه به ارمغان آورد و سال خوب مردم محبوب اروپا را با کسب این جایزه کامل کرد.
در سال 2007، کاکا به عنوان آخرین بازیکن برزیلی توپ طلا را برد. کاکا یکی از ستون های میلان در قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا بود و بازی های تکرانشدنی او در مقابل لیورپول و منچستر یونایتد از ذهن علاقه مندان به فوتبال پاک نمی شود.
سال 2008 به بعد را باید عصر طلایی رونالدو و مسی نامید. از این سال تا سال 2014، توپ طلا بین این دو سوپر استار فوتبال دست به دست شد تا تاریخ این ورزش وارد برهه جدیدی شود.
در سال 2008، کریستیانو رونالدو زمانی که در منچستر یونایتد بازی می کرد، توانست به این عناوین دست یابد. بازی های خوب رونالدو برای شیاطین سرخ و قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا هیچ شک و شبهه ای برای مسئولان فیفا و فرانس فوتبال باقی نگذاشت که شماره 7 یونایتد در آن سال بهترین است.
سال های 2009 تا 2012 را سال های امپراطوری لیونل مسی می دانند. 4 عنوان متوالی برای این بازیکن افسانه ای وی را به تنهایی رکورد دار کسب این عناوین کرد.
در سال های 2013 و 2014 هم دوباره رونالدوی پرتغالی مراسم گالا را تحت الشعاع عملکرد خود قرار داد. فوق ستاره رئالی ها در این دوسال اینقدر خوب کار کرد که به یک قدمی بزرگترین رقیب خود یعنی مسی رسید و برای رسیدن به رکورد اعجوبه آرژانتینی یک عنوان دیگر نیاز دارد. عنوانی که شاید در مراسم امسال بتواند آن را کسب کند و شاید هم باز این مسی باشد، که برای پنجمین بار بتواند این جایزه را کسب کند.
